Geneza poniższego wiersza także jak i wszystkich innych zawartych tutaj, jest nietypowa, ponieważ napisany był on wiele lat temu, no dobra, jakieś 18 lat. Możnaby rzec, że jest pełnoletni :P. i ja, jak to ja, żeby coś napisać muszę mieć ku temu jakowyś bodziec. Tu też takowego doznałem, obserwując ludzi, a zwłaszcza tych, którzy wyglądali mi na mniej lub więcej zadeklarowane pary. Nie jest on skierowany do nikogo konkretnie. od wiersz, jak wiersz i tyle.
Wiersz dla dziewczyny.
Zawsze kiedy odwiedzasz moje wspomnienia, coraz bardziej pragnę twego istnienia.
Zaistniej więc ponad moją wyobraźnię proszę, ponieważ tak długo już w mym sercu twój obraz noszę.
Zaistniej w mym życiui pozwól się kochać bez pamięci, aż ci się od tej miłości w głowie zakręci.
A słowa tego wiersza kieruję do ciebie moje kochanie, bo co ma się stać, to i tak się stanie.
więc nie broń się przed moją miłością i pozwól mi się cieszyć naszą wolnością.
4 odpowiedzi na “Wiersz dla dziewczyny”
Powiedz mi Krisu tylko jedną rzecz: dlaczego nie uznałeś pisząc te swoje wiersze, że rytm to coś, co w sumie się może w nich przydać?
Bo one są fajne i sens mają, tylko… Tylko ten brak rytmu… Ja to uznaję za ich wadę
Wiesz Zuza, te wiersze są celowo tak pisane. One nie mają mieć rytmu. Zapewne na polskim w podstawówce, uczyłaś się o tego typu twórczości.
Nie ma na języku polskim o tego typu twórczości. Są albo wiersze białe, nierymowane, albo rymowane. Wszystkie powinny mieć swój rytm.